Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych - INFO

Ernest

Za wiki:

Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych

Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych (ang. United States Marine Corps, USMC, w skrócie Marines) - jeden z rodzajów amerykańskich sił zbrojnych. W kwietniu 2006 służyło w nim 178 tys. żołnierzy. Rezerwa Korpusu Piechoty Morskiej (Marine Corps Reserve) liczyła w 2004 102 tys. żołnierzy.

Zakres działań bojowych
Korpus jest zdolny do wykonania szerokiego wachlarza zadań. Jak sama nazwa wskazuje, jego specjalność to wykonywanie desantów morskich. W tej właśnie roli korpus odegrał kluczową rolę podczas walk na Pacyfiku w trakcie II wojny światowej. W dzisiejszych czasach tego typu operacje zdarzają się jednak stosunkowo rzadko. W okresie od końca drugiej wojny światowej do dnia dzisiejszego, oddziały Marines z reguły walczą u boku oddziałów wojsk lądowych armii amerykańskiej (US Army) jako zwykła piechota zmechanizowana, wykonując podobne zadania daleko od morza. Dla przykładu podczas inwazji Iraku w 2003 zachodnie skrzydło amerykańskiego natarcia składało się z dywizji piechoty zmechanizowanej wchodzącej w skład wojsk lądowych (US Army), a wschodnie skrzydło z dywizji piechoty morskiej.

Pomimo podobnych ról na polu walki, istnieją bardzo istotne różnice między wojskami lądowymi i korpusem piechoty morskiej. Oba rodzaje wojsk prowadzą cichą, ale intensywną rywalizację między sobą. Od czasu do czasu w Ameryce pojawiają się głosy, że utrzymywanie wielkiego korpusu Marines, praktycznie w roli drugich, równoległych wojsk lądowych obok US Army, jest przeżytkiem i że korpus powinien być - dla oszczędności - znacznie zredukowany. Jednak lobby polityczne korpusu jest tak silne, że wszelkie próby jego redukcji mają małe szanse sukcesu w przewidywalnej przyszłości. Według obecnych planów korpus będzie nawet powiększony, gdyż jego filozofia walki z naciskiem na działania lekkiej piechoty dobrze pasuje do kampanii przeciwko partyzantce prowadzonych np. w Iraku, czy Afganistanie.

Lotnictwo US Marines
Korpus piechoty morskiej posiada własne lotnictwo, w którym służy około 35 tys. jego żołnierzy. Najważniejszy samolot to myśliwsko-szturmowy F/A-18 Hornet (213 egzemplarzy: 38 wersji A, 4 B, 95 C, 94 D ). Dywizjony z tymi samolotami często służą na amerykańskich lotniskowcach obok dywizjonów lotnictwa floty, mogą jednak też działać z lotnisk na lądzie. Korpus posiada też 131 samolotów pionowego startu AV-8B Harrier II, które mogą operować z amerykańskich okrętów desantowych typu Wasp i Tarawa. Z okrętów tych mogą również operować helikoptery szturmowe AH-1 Cobra (140 egzemplarzy). Ponadto korpus ma jeszcze całą gamę innych samolotów transportowych i pomocniczych (m.in. 38 tankowców KC-130), używa też około 700 różnego rodzaju helikopterów (w tym 181 CH-46, 179 CH-53 i 70 UH-1). Obecnie wprowadzane są do służby samoloty transportowe pionowego startu V-22 Osprey, w 2008 jest ich w służbie około 60, planowany jest zakup 360 egzemplarzy.

Historia

Powstanie Korpusu
Za datę powstania US Marines przyjmuje się 10 listopada (Święto Korpusu) 1775, kiedy to Kongres Kontynentalny podjął decyzję o powołaniu piechoty morskiej. W rzeczywistości zalążki pierwszego batalionu marines powstały w połowie grudnia tegoż roku, a w styczniu 1776 pierwszy oddział 230 oficerów i żołnierzy został zaokrętowany na pokładach pięciu okrętów wojennych. W czerwcu 1776, gdy armia Waszyngtona poniosła porażkę nad rzeką Hudson, 130 ludzi zeszło z okrętów i podjęło walkę na lądzie rozpoczynając tym samym tworzenie historii Korpusu.

W 1794 Kongres zdecydował o budowie silnej floty handlowej osłanianej przez 6 fregat. Na każdej z nich miał objąć służbę oddział marines w liczbie "jeden żołnierz na każde działo". Wreszcie, 11 lipca 1798, Kongres podjął uchwałę o powołaniu do życia Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych (ang. United States Marine Corps, potocznie Marines). Marines w czasie wojny mieli podlegać regulaminowi armii (US Army), ale w czasie służby na morzu podlegał regulaminom marynarki (US Navy). Ten podwójny system obowiązuje do dziś.

Marines zapisali się w historii USA swoją ogromną odwagą i patriotyzmem oddając często amerykańskiemu narodowi najwyższą ofiarę krwi na wszystkich frontach kolejnych wojen.

Dewiza US Marines brzmi SEMPER FIDELIS! od łacińskiej dewizy: zawsze wierny.

Walki przed II wojną światową
Pierwszym teatrem działań Korpusu była Ameryka Środkowa: Meksyk i tzw. "republiki bananowe" (Gwatemala, Honduras, Kostaryka, Nikaragua), gdzie US Marine Corps odgrywał rolę twórcy i "żandarma" amerykańskiej dominacji w tym regionie.

W początkach XX wieku marines uznani zostali za "first to fight", czyli za formację pierwszego rzutu. Dlatego też jako pierwsi znaleźli się we Francji w 1918. W tym czasie do Korpusu zaciągnęło się 61 tys. ochotników[1], z czego ponad 46 tys. przeszło trening na osławionej wyspie Parris. Ilu marines zginęło w I wojnie światowej nie wiadomo, ponieważ rząd Stanów Zjednoczonych nie podał strat własnych[

II wojna światowa
W przededniu II wojny światowej istniała jedynie kadrowa 1. Brygada Marines w chwili wybuchu wojny przekształcona w 1. Dywizję (dalej: 1.DMar) dowodzoną przez weterana poprzednich wojen gen. Aleksandra Vandergrifta oraz zalążki 2. i 7. dywizji. Brak było (poza zalążkami takich formacji) lotnictwa wspierającego i amfibijnych środków desantowych.

Pierwszym polem bitwy nowoczesnych Marines była obrona wyspy Wake przez 449 marines i oficerów z 1.batalionu obrony wybrzeża pod dowództwem majora Jamesa P. Devereuxa, wspieranych przez 68 marynarzy. Walki na wyspie trwały od 8 do 24 grudnia 1941. W rezultacie wszyscy obrońcy, po kapitulacji i ciężkich pracach niewolniczych, zostali wymordowani przez Japończyków.

Drugim polem bitwy marines były Filipiny których bronił w 1942 świeżo przeniesiony z Chin 4 pułk 1 DMar. Walki na Półwyspie Bataan zakończyły się klęską i wzięciem do niewoli wszystkich pozostałych przy życiu obrońców Filipin. Spora ich część wyginęła w czasie tzw. "marszu śmierci" i w japońskich obozach jenieckich.

Trzecim polem bitwy Marines była wyspa Guadalcanal w archipelagu Wysp Salomona, gdzie usadowił się silny garnizon japoński. Walki o Guadalcanal rozpoczęły się lądowaniem 1.DMar w sierpniu 1942, trwały do początków lutego 1943 i zakończyły się pierwszym zwycięstwem amerykańskim w II wojnie światowej.

Wraz z powstawaniem nowych dywizji Korpus przejął główną rolę uderzeniową na wyspach Pacyfiku, biorąc udział we wszystkich ważniejszych operacjach inwazyjnych, jak lądowania na Tarawie, Peleliu czy Iwo Jimie, z ostatnim akcentem uderzenia na Okinawę w 1945.

Marines nie byli obecni na europejskim teatrze działań i nie brali udziału w prowadzonych tu operacjach desantowych, np. podczas lądowania w Normandii. Ich rola ograniczyła się do szkolenia oddziałów Armii biorących udział w tych operacjach.

W ciągu wojny 19 733 Marines oddało życie i ponad 67 tys. zostało rannych. Stanowiąc zaledwie 5% sił amerykańskich użytych w działaniach na wszystkich frontach Korpus Piechoty Morskiej poniósł 10% wszystkich strat amerykańskich sił zbrojnych.

Okres powojenny
Po zakończeniu II wojny światowej marines brali udział we wszystkich ważniejszych operacjach Amerykańskich Sił Zbrojnych na wszystkich obszarach działań, w tym w

* wojnie koreańskiej (1950-1953)
* wojnie wietnamskiej (1956-1975)
* operacjach zbrojnych na Grenadzie (1983) i w Panamie (1989)
* I wojnie w Zatoce Perskiej (1990-1991)
* operacjach w Afganistanie i Iraku,

kierowani często na najtrudniejsze odcinki walk ponosząc przy tym niebagatelne straty.

kapral

Ernest

Widać wiki już nieaktualne. Wiem że było mieszanie w resortach i przepisach u nich jakoś w ubiegłym roku i trwa chyba aż do teraz... No cóż zawsze jakieś nowe info do przodu. Pzdr!